ســـال جـدیـد... در سـایه نوروز!

این همه تــنــاقــض زمــانی...؟!
اصــولــا نباید امکان داشته بــاشــد که روز های این ســال بـا چنین ســرعــتی که نور را بــه راحتی پشت سر می گذارد، در نهایت کـنـدی بگذرند!

یعنی مــی گـــذشــتند... فــــــعـل جمله هایم مثل خودم در مـــاضــی قــفــل کــرده، حتما طــفــلی باورش نمی شود که تمام شـــده دیــگــر! نیم ساعت دیگر عــیــد می آید و ســـال جــدیــد بـــا هفت ســیــن ِ یـخـمان شروع می شود...

ایـــن همه نشستم وَر دلتان ناله کردم... بگذار در آستانه سال جدید با لبخند برای اولین بار تـشـکـر کنم!

بـــا تشکــر ویــژه از تمــامـی کسانی که کنــارم بودند و هـوایــم را داشتند،
از کــســانــی که در هر زمان مــی شــد رویشان حساب باز کرد،
از رفــیـق های قــدیمی و دوستان جــدیــد،
از کـــسـانـــی که نــبــودند و نماندند که حتما حکمتی در کارشان بوده،
از کــســانــی که از دور حـمـایتمان کردند،
از هــمــکــلــاسی های پایه و غــیــر پایه و سه پایه (:دی) عزیز،
از دوستــان نـــتـــی که جفــت پا وسط زندگی واقـعـیمان پریدند،
از خــانواده محترم که حــضــور داشتند و نداشتند،
از کــسانــی که حضـــور بنده را در چنین سالی تحمل کردند،
از آســمــان پر ستاره این دو ســه روز که لبخند روی لبم (و شــایــد حتــی لبتــان و لــبــشان!) آورده،
و از مــاه که هـمـدم شب هایم بوده! :)

دروغ چــرا؟!
هـر چــه قـدر هم حـرف بزنم و بگویم که دوستــتان ندارم و نـاز کنم و تحویل نگیرم و خــلــاصـتا یک بوقی تمام عیار باشم...
                      تک تکــتـان در قـلـبـم یــک پنت هاوس اختصاصی دارید! :)
                                 عــیــدتان مبارک، پنت هاوس نشینان الهیــه قلب من!