در حــکـــم ِ یــک نــعــره لــب دوخـــتـــن

امــشــب که او، نیست،
               مـــاه کـــامـــل است...!



امشب او نیـــســـت و من...
                              در حال مرگم!


او نیـــــــســــت و مــن،
                 خـفـقان گرفته رو به آسمان می گـــــریم...


او نیست...

و من،
 نبودنش را باور نمی کنم.

مـاه می درخشد،
 و من به طور مــضــحــکــی خسته ام و حتی نـــای فریاد کشیدن ندارم!

بغض راه نفسم را می بندد و من؛

برای هزارمین بار آرزوی مرگ می کنم و تو،

نیستی که ببینی این حالم را...